چند سالی است که تحقق رشد تولید ملی از برنامه های اصلی و توسعه ای کشور شده است تاجایی که رهبری هر سال به نوعی تولید را اولویت اول اعلام میکنند و عنوان آن را در نام گذاری سال لحاظ میکنند. در این مدت نیز شاهد رشد بسیار خوب فناوری در عرصه های مختلف و همگام با دنیا بودیم. اگر به حوزه خودمان یعنی سلامت نگاهی بیندازیم و نزدیکتر فناوریهای سلامت را ببینیم و منصفانه قضاوت کنیم درخواهیم یافت که دستاوردهای بسیار ارزنده ای داشته ایم. اگر به خاطر داشته باشیم در دوران کرونا دانشمندان و فناوران ما همگام با دنیا و در زمانی که این ویروس ناشناخته به جان مردم دنیا افتاده بود و تمامی دانشمندان دنیا در حال یافتن راه های درمان و تولید تجهیزات و ملزومات پیشگیری و درمان آن بودند در کشورمان نیز متخصصان و دانشمندانمان علی رغم مشکلاتی مانند تحریمهای ظالمانه کاملا خلاقانه به تولید این محصولات پرداختند تا جایی که نه تنها کشور را از واردات بی نیاز کردند و این تولیدات را در اختیار پزشکان و مراکز درمانی قرار دادند بلکه به کشورهای متقاضی نیز صادر کردند و این از افتخارات کشور است که نباید از یاد برد. این نشانگر آن است که فرهنگ و تفکر خودباوری و عدم وابستگی در فناوری در کشور به بلوغ نسبی رسیده است و باید آن را ارج نهاد و این باور را تقویت کرد و توسعه داد. پرهیز از هرگونه تصمیم گیری های سلیقه ای در لایه های مدیریتی در دستگاه های دولتی و سیستم های رگولاتوری که با منطق توسعه فناوری و اصول آن منطبق نباشد همچون سمی برای توقف این توسعه و شروع سیر نزولی آن است که مطلوب هیچ کس نیست. پرهیز از ورود بخش های دولتی به زمینه هایی از تولید که بخش خصوصی توانایی اش را دارد و در آن زمینه به بلوغ رسیده است یکی دیگر از موارد مهم و شایان توجه است.
محدودیت واردات کالاهایی که مشابه تولید داخلی بسیار با کیفیت و صادرات محور دارند به گونهای که سبب انحصار نشود و رقابت سالم و کیفی ایجاد نماید، فرهنگ سازی استفاده از محصولات و فناوریهای تولید داخل، تشویق و یا حتی الزام تولیدکنندگان به دریافت استانداردهای بین المللی و ایجاد و توسعه تفکر صادراتی و اعطای تسهیلات در این زمینه، وضع عادلانه حقوق و عوارض دولتی و مالیات و ایجاد مکانیزم های تشویقی در این خصوص برای تولیدکنندکان و برعکس وضع عوارض و حقوق دولتی مانند حقوق ورودی بیشتر برای کالاهای مشابه وارداتی به منظور حمایت از تولید از اقداماتی است که میتواند رشد و رونق تولید و نیز توسعه صادرات را تضمین کند. جدای از این تکالیف که بیشتر متوجه دستگاههای دولتی و تنظیمگری است صنعتگران و تولید کنندگان نیز باید زیرساخت های فکری و صنعتی خود را بروز کنند. در جهت تقویت کیفیت محصولات، نوآوری و دریافت استانداردهای روز بینالمللی تلاش کنند و بجای تفکر ایجاد انحصار و جلوگیری از واردات فناوریهای نوین که میتوان باعث رشد صنعت شود از این تهدید فرصت بسازند و خود را آماده رقابت در پیشرفتهترین بازارهای بین المللی کنند.
بی تردید اگر مصرفکننده ایرانی محصول تولید داخل را در بازارهای بین المللی ببیند استفاده از آن را به محصولات مشابه خارجی ترجیح خواهد داد و این موضوع اثبات شده است.
در پایان یاداور میشوم که اقتصاد فناوری های سلامت رشد نخواهد کرد مگر بازار این حوزه در کشور توسعه یابد و رشد تولید فناوری از پارامترهای مهم رشد این بازار است.
