ضمانت‌های بانکی

گفت‌و‌گو با فریدون اختراعی معاون پروژه‌های شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند؛
نداشتن ضمانت‌های بانکی دلیل پشیمانی شرکت‌های خارجی از کار با ایران

 

فریدون اختراعی، نایب‌رئیس هیئت‌مدیره و معاون پروژه‌های شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند نداشتن ضمانت‌های بانکی را دلیل پشیمانی شرکت‌های خارجی از کار با ایران و از موانع صادرات شرکت‌های ایرانی عنوان کرد.

به گزارش مدرن مد،شرکت «طلایه‌داران صنعت فرایند» بیش از سه دهه است که در زمینة طراحي، ساخت و راه‌اندازي صنايع مشتمل‌بر صنايع شيميايي، نفت، معدني، دارويي و غذايي، به‌صورت تدارکات، مهندسی و ساخت‌وساز فعال است.

فریدون اختراعی، نایب‌رئیس هیئت‌مدیره و معاون پروژه‌های شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند، دربارة روش کار این شرکت می‌گوید: «طلایه‌داران صنعت فرایند بیشتر فرایندمحور کار می‌کند؛ به این معنی که ما خطوط تولید را طراحی می‌کنیم.» به گفتة اختراعی، این شرکت از دانش فنی تا مرحلة راه‌اندازی و اثبات ظرفیت را بر عهده می‌گیرد و کار نهایی‌شده را به مشتری تحویل می‌دهد.

اختراعی توضیح می‌دهد: «معمولاً مشتریان ما فقط زمین و انشعابات را در اختیارمان قرار می‌دهند و از آن مرحله به بعد، از کارهای عمرانی، ساخت ماشین‌آلات، نصب تجهیزات، عملیات‌ لوله‌کشی و کابل‌کشی، اجرای اتاق‌های تمیز، هواسازها تا تولید خود محصول، اثبات کیفیت محصول مطابق استانداردهای فارماکوپه و اثبات ظرفیت تولید محصول (یعنی اگر تعهدی درخصوص ظرفیت تولید وجود دارد، اثبات می‌کنیم که این کارخانه توانایی آن را دارد) را انجام می‌دهیم و پس از آن، اگر نیاز باشد، خدمات جذب کارکنان تولیدی و تنظیم شیفت‌های کاری را هم انجام می‌دهیم و کارخانة آمادة تولید را تحویل کارفرما می‌دهیم.»

معاون پروژه‌های شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند ۸۰ درصد دانش فنی ساخت کارخانه‌هایی را که بر عهده می‌گیرند، داخلی عنوان می‌کند و می‌گوید: «‌البته اینکه در یک طرح، چقدر از دانش فنی داخلی استفاده شده و چه میزان از آن با استفاده از انتقال فناوری است، به پروژه و میزان پیچیدگی‌اش بستگی دارد.

ما در شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند، انواع و اقسام آزمایشگاه‌های تحقیق‌وتوسعه، کنترل کیفیت ، بسیاری از واکنش‌های شیمیایی و روش‌های مهارت‌های بالینی را داریم و پس از آن، تولید را در اندازه‌های مقدماتی (پایلوت) و بعد هم به‌شکل صنعتی توسعه می‌دهیم، ولی این لزوماً به مفهوم این نیست که همة فناوری‌ها را داریم، یا می‌توانیم اجرا کنیم.»

او تأکید می‌کند: «بسیاری از مواقع، فناوری‌های مورد نیاز شرکت‌ها از کشورهای دیگر وارد می‌شود، اما در حال حاضر، حدود ۸۰ درصد از کارخانه‌هایی که ما ساخته‌ایم، بدون انتقال فناوری خارجی و با تکیه بر دانش فنی داخلی انجام شده است.»

هرچند نایب‌رئیس هیئت‌مدیرة این شرکت، تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران را یکی از تأثیرگذارترین عوامل در محدودیت انتقال فناوری به کشور می‌داند، از سوی دیگر، به این محدودیت به چشم فرصت می‌نگرد.

او می‌گوید: «تحریم‌ها به‌دلیل محدودیتی که در نقل‌وانتقال فناوری و پول ایجاد می‌کنند، کار را بسیار سخت می‌کنند، ولی ما می‌توانیم این موضوع را به‌شکل فرصت ببینیم. حالا که امکان ندارد بتوانیم فناوری‌ای را وارد کنیم، پس این فضا وجود دارد که این فناوری را توسعه بدهیم. این خودباوری نگاهی است که در شرکت ما وجود داشته و از دیدگاه مدیران، به همة کارکنان تسری یافته است.»

او می‌افزاید: «ما باور داریم که اگر کاری در دنیا انجام شده است، قطعاً می‌تواند در کشور ما هم به‌دست جوانان خودمان انجام شود. ما به این موضوع باور داریم و آن را دنبال می‌کنیم و به لطف خدا، تا امروز موفق بوده‌ایم. البته این خودباوری و تکیه بر توان داخلی، به معنای این نیست که هیچ نگاهی به خارج از کشور نداریم و می‌خواهیم در سیستمی بسته کار کنیم، اما شکل انتقال فناوری هم برایمان مهم است.»

معاون پروژه‌های شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند ادامه می‌دهد: «اینکه من مهندسی پایه وارد کنم، یا مهندسی پایه را همراه با جزئیات وارد کنم، یا حتی خود ماشین‌آلات را هم وارد کنم، شرایط متفاوتی دارد. معمولاً ما اگر فناوری‌ای را وارد کرده‌ایم، به‌شکل مهندسی پایه وارد و اینجا جزئیاتش را طراحی کرده‌ایم و توسعه داده‌ایم.»

 

استفاده از هوش مصنوعی انتخاب نیست، مسیری است که همه باید بروند

هوش مصنوعی ‌در این روزها، در همة دنیا همه‌گیر شده است و صنایع سلامت‌محور نیز در اقصانقاط دنیا تلاش می‌کنند با همراهی این موج، توانمندی، تأثیرگذاری و دامنة سود خود را افزایش دهند، اما این همه‌گیری هنوز در ایران، چنان که باید، مورد توجه قرار نگرفته است. البته فریدون اختراعی معتقد است که استفاده از هوش مصنوعی انتخاب نیست، مسیری است که هر شرکتی برای توسعه، مجبور است آن را طی کند.

او می‌گوید: «اگر بخواهم صادقانه بگویم، هنوز تجربة استفاده از هوش مصنوعی را، به‌شکلی که امروز وجود دارد، نداریم، ولی مدتی است که از لحاظ نرم‌افزاری، درحال به‌روزرسانی خودمان هستیم؛ چراکه ابزارهای تحلیلی کم‌کم به‌سمت استفاده از هوش مصنوعی می‌روند. بنابراین، ما هم همان مسیر را در پیش گرفته‌ایم و سعی می‌کنیم از نرم‌افزارهای روز دنیا بیشتر استفاده کنیم که آن‌ها هم همراه با هوش مصنوعی هستند.»

معاون پروژه‌های شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند می‌افزاید: «امروز، اگر بخواهید هزینه‌ها را کاهش بدهید، یا دقت کار را بیشتر کنید، ناچارید از امکانات دیجیتال و هوش مصنوعی بهره ببرید. به همین دلیل، ما هم استفاده از این امکانات را جزو برنامه‌هایمان قرار داده‌ایم و اکنون، از ابزارهای جدیدی در طراحی تجهیزات و فرایندها و تحلیل آن‌ها استفاده می‌کنیم که پیش از این استفاده نمی‌کردیم. می‌توان گفت در مقایسه با ده سال گذشته، در استفاده از این ابزار، رشد بسیار چشمگیری کرده‌ایم.»

 

نبود امنیت در نقل‌وانتقالات مالی، صادرات را محدود کرده است

شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند دستی هم در صادرات دارد و تاکنون، در کشورهای منطقه، مانند عراق، افغانستان و ترکمنستان، خطوط تولیدی را راه‌اندازی کرده است. این شرکت اکنون نیز برای اجرای طرح، درصدد عقد قرارداد با کشورهای آفریقای شمالی است، اما به گفتة معاون پروژه‌های شرکت طلایه‌داران صنعت فرایند، مشکلاتی که تحریم‌ها و محدودیت‌های مالی ایجاد کرده، دست این شرکت و باقی شرکت‌های توانمند ایرانی را برای صادرات بسته است.

او می‌گوید: «بزرگ‌ترین چالش فعلی صادرات، مسئلة نقل‌وانتقال امن مالی است. مشتریان به تضمین بانکی نیاز دارند، ولی ما در ایران، به‌خاطر اینکه به سیستم سوئیفت و شبکة جهانی بانکی متصل نیستیم، امکان ارائة تضمین بانکی نداریم، در نتیجه، حتی کشورهایی که نمی‌خواهند پیرو تحریم‌های ایالات متحدة آمریکا باشند، از ترس مشکلات مالی و به‌دلیل اینکه نمی‌‌توانند از ما هیچ ضمانتی برای پیش‌پرداخت بگیرند، ترجیح می‌دهند اصلاً با ما کار نکنند.»

اختراعی دربارة اینکه این شرکت باوجود این مشکلات چگونه موفق به صادرات شده است، توضیح می‌دهد: «ما به‌واسطة دفترهایی که در خارج از کشور داریم، توانسته‌ایم این مشکل را حل کنیم، ولی برای این کار، مجبوریم حتماً کالا را از ایران به کشور سومی، که دفترمان در آن کشور مستقر است، بفرستیم و از آنجا، دوباره به کشور مقصد صادر (Re-export) کنیم.»

به گفتة او، این روش موجب می‌شود هزینه‌های صادرات ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش یابد، ولی با همة این مشکلات، به‌دلیل دسترسی بیشتر به انرژی در ایران و همچنین کم‌بودن هزینه‌‌ها مانند تولید و نیروی انسانی، باز هم کالاهای ایرانی از نظر قیمت، در سطح جهانی قابل رقابت هستند.

تهیه‌وتنظیم: رویا کاکاوند

نوشته‌های مشابه