فناوری مراقبتهای محلی و مبتنی بر جامعه به یاری نظامهای سلامت میآید
بر اساس برنامه ۱۰ ساله سلامت دولت بریتانیا، اولویت راهبردی نظام سلامت، گسترش مراقبتهای محلی و ادغام خدمات سلامت، اجتماعی و فناوری است و با وجود بیش از ۷.۴ میلیون نفر در فهرست انتظار خدمات درمانی NHS ( خدمات ملی سلامت بریتانیا یا نظام سلامت ملی بریتانیا) ، ضرورت حرکت به سمت پیشگیری، مراقبتهای مبتنی بر جامعه و نوآوری دیجیتال بیش از هر زمان دیگری احساس میشود.
به گزارش مدرن مد به نقل از DHI News، مطالعات نشان میدهد عوامل اجتماعی و اقتصادی حدود ۵۰ درصد از نتایج سلامت جمعیت را تعیین میکنند، در حالی که مراقبتهای بالینی تنها ۲۰ درصد نقش دارند. بر همین اساس، کارشناسان تأکید دارند که تمرکز صرف بر بیمارستانها و مطب پزشکان کافی نیست و باید به تعیینکنندههای اجتماعی سلامت مانند فقر، تغذیه، محیط زندگی و ارتباطات اجتماعی نیز پرداخته شود.
نمونههای موفقی از این رویکرد در حال حاضر در بریتانیا اجرا میشود. برای مثال، شورای منطقه ساتن (Sutton Council) از حسگرهای هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی برای شناسایی تغییرات رفتاری و حرکتی در بیماران استفاده میکند تا پیش از بروز خطراتی مانند سقوط یا سوءتغذیه، مداخله زودهنگام انجام شود. دادهها نشان میدهد این طرح در سال ۲۰۲۴ به طور میانگین ماهانه ۵۵ مورد ارجاع اضطراری را از خدمات اورژانسی به تیمهای پاسخ سریع دو ساعته NHS منتقل کرده است.
همچنین شرکت اجتماعی Warm Wales در ولز با ارائه مشاوره انرژی، بهبود وضعیت منازل و حمایت مالی از خانوادهها توانسته است فقر سوخت را کاهش دهد و در نتیجه بهبود قابلتوجهی در سلامت روانی افراد ایجاد کند؛ بهطوری که ۷۴ درصد از شرکتکنندگان کاهش اضطراب را گزارش کردهاند.
نقش فناوری در تحول مراقبت محلی
به گفته لورا تامپسون، مدیر سلامت گروه Access، فناوریهای مورد نیاز برای پشتیبانی از مدل مراقبت محلی اکنون در دسترساند، اما موفقیت آنها به نحوه پیادهسازی بستگی دارد. او میگوید:«تحول دیجیتال نباید به معنای افزودن سامانههای جدید و ایجاد بار اداری بیشتر باشد، بلکه باید بر یکپارچگی هوشمندانه سیستمها با استفاده از استانداردهای ارتباطی مانند FHIR تمرکز کند.»
نمونههای موفق این رویکرد در بنیاد دانشگاهی Midlands Partnership و سازمان سلامت اجتماعی Shropshire مشاهده میشود؛ جایی که یک لایه پلتفرم هوشمند برای اتصال سامانههای بالینی مختلف ایجاد شده تا بدون جایگزینی کامل، دادهها بهصورت بلادرنگ در اختیار تیمهای درمانی قرار گیرد.
تامپسون تأکید میکند که اجرای گسترده مراقبت محلی در ابتدا میتواند فشار بیشتری بر خدمات سلامت اولیه و اجتماعی وارد کند، اما با بازطراحی مدلهای تأمین مالی و حرکت به سمت خرید خدمات بر اساس نتایج سلامت جمعیت بهجای شمارش مداخلات، میتوان پایداری این نظام را تضمین کرد.
او همچنین میگوید: «زیرساختهای اجتماعی مانند مراکز محلی، شبکههای داوطلبی و انجمنهای مردمی باید به عنوان زیرساخت حیاتی سلامت در نظر گرفته شوند، نه گزینهای فرعی. گاهی یک سالن اجتماعات که از انزوا جلوگیری میکند، بیش از احداث یک درمانگاه جدید در ارتقای سلامت جامعه مؤثر است.»
آینده سلامت در دل جوامع محلی
گروه Access که یکی از ارائهدهندگان نرمافزارهای دیجیتال در حوزه سلامت، مراقبت اجتماعی و آموزش است، اعلام کرده است که فناوری و سیاستهای لازم برای مراقبت محلی وجود دارد؛ آنچه اکنون نیاز است، اراده جمعی برای گسترش این مدل به عنوان الگوی پیشفرض ارائه خدمات سلامت است.
تامپسون در پایان تأکید میکند: «آینده سلامت ما در بیمارستانها رقم نمیخورد، بلکه در جوامع محلی و در دل همسایگیهایی ساخته میشود که پیشگیری را جدی میگیرند. پرسش این است که آیا ما آماده رهبری این تحول هستیم؟»
